Kerkasiel in Katwijk
Opiniestuk 18 oktober 2018
Wat doe je als kerkgemeenschap als drie van je eigen kinderen op de deur kloppen voor hulp? Die vraag werd enkele weken geleden actueel, toen Hayarpi (21), met haar zusje (19) en broertje (15) op de stoep van ‘hun’ Gereformeerde Kerk in Katwijk stonden. Het gezin Tamrazyan, van Armeense afkomst maar al negen jaar in Nederland, werd en wordt met uitzetting bedreigd. Hoewel verschillende rechters in hun asielzaak een voor hen positief oordeel gaven, besloot de Raad van State uiteindelijk dat het gezin uitgezet kan worden. Een beroep op het Kinderpardon, een regeling bedoeld voor asielkinderen die al langer dan vijf jaar in ons land verblijven, werd afgewezen. Niet verrassend, want bijna elk in Nederland geworteld kind loopt stuk op het Kinderpardon.
Terug naar de vraag: wat doet een kleine kerk die zich geroepen weet de overheid te gehoorzamen én zich verantwoordelijk voelt voor een gemeentelid in grote nood?
De Kerk in Katwijk opende de deur en zei: kom eerst maar eens slapen. Kom tot rust.
Afgelopen woensdag vergaderden in de Keizersgrachtkerk te Amsterdam zo’n 25 vertegenwoordigers van heel diverse kerken uit het hele land over de vraag wat zij zouden doen. De uitkomst was unaniem. We staan vierkant achter Katwijk en gaan in de eigen steden alvast verkennen met wie we lokaal kunnen optrekken als een kind bij ons aan de deur klopt. Aan de kerk van Katwijk werd aangeboden dat delegaties van de diverse kerken regelmatig komen waken met het gezin. Een wake is een minimale vorm van viering, bedoeld ter ondersteuning. De dominee van Katwijk, Folkert Rinkema, is erg blij met deze steun.
De kerken bedrijven hiermee geen politiek, maar vragen de coalitiepartijen om tot een dialoog te komen over de bescherming van deze kinderen. In wetenschappelijke onderzoeken werd de voorbije jaren bij herhaling aandacht gevraagd voor het feit dat gewortelde kinderen die uitgezet worden daarbij onherstelbare ontwikkelingsschade oplopen. Extra pijnlijk omdat deze kinderen vaak ook schade opliepen door de vlucht naar een ander land en de (soms) jarenlange onzekerheid, vervolgens, in dat land. Kinderpardon-kinderen zijn zo schade-stapelaars. En dat wringt. Want kinderen hebben recht op bescherming. De bescherming die kerken kunnen bieden is altijd bedoeld om tot een aanvaardbare oplossing te komen. Kerkasielzaken in het verleden hebben ook altijd daartoe geleid.
Niemand kan van ons, kerken, vragen om de ogen te sluiten voor het leed dat – objectief vastgesteld – deze kinderen wordt aangedaan. Door wie of wat een asielprocedure lang duurde, de kinderen waarover het gaat hebben aan niets schuld. Voor hen zijn we er en wij hebben er vertrouwen in dat uiteindelijk ook onze politici een menselijke oplossing wensen. Wij denken en helpen graag mee in de zoektocht naar die oplossing en nodigen de woordvoerders van de vier coalitiepartijen van ganser harte uit voor een dialoog in een onzer kerken. Ook voor hen staan onze deuren open. In ons land, dat staat in een lange traditie van Christelijke humaniteit, moeten wij voor maar vierhonderd kinderen toch met vereende krachten tot barmhartigheid te motiveren zijn?
Dus, geachte woordvoerders van de VVD, het CDA, de ChristenUnie en D66, wilt u met ons als kerken in gesprek? Wij zorgen voor koffie.
Rikko Voorberg, PopUpKerk Amsterdam – info@rikko.nl
Gerhard Scholte, Keizersgrachtkerk Amsterdam – gscholte@dds.nl
(Ook voor als u meer wit weten over het kerkasiel of over deze bijeenkomst)
Dutch
Arabic
Chinese (Simplified)
English
French
German
Italian
Portuguese
Russian
Spanish